Hij was directeur van MilieuDefensie.
Hij staat op de lijst wegens inbraak in het gebouw van het ministerie van Economischer Zaken, bedreigingen en brandstichting in zijn tijd als milieuactivist.
"Ik vond dit soort acties altijd legitiem", vertelde Duyvendak het opinieweekblad Elsevier nog enkele dagen voor zijn aftreden.
"Dit feit is verjaard, ik maak me er niet druk om".
Zijn fractievoorzitter Femke Halsema sprak van een 'politieke fout', omdat hij in de aankondiging van zijn boek deze actie als een groot succes bestempelde, zonder tevens te vermelden, dat hij tot het inzicht gekomen is, dat dit soort acties contraproductief werken; een wijziging in zijn denken, die wel in het boek zelf tot uitdrukking zou komen en die Duyvendak als gevolg van de commotie ook in interviews nadrukkelijk naar voren bracht.
Diverse politici reageerden verbaasd op de bekendmaking, de SGP, VVD, PVV, maar ook de coalitiepartijen CDA, PvdA en ChristenUnie noemden zijn opstelling ongepast, de reacties varieerden van de stelling, dat Duyvendaks geloofwaardigheid ernstig was aangetast, tot de oproep om uit de Kamer te stappen.
Op 13 augustus publiceerde NRC Handelsblad een open brief van George Verberg, voormalig directeur-generaal van het ministerie van Economische Zaken en belast met het onderwerp kernenergie.
De topambtenaar beschuldigde Duyvendak in de brief van het (aanzetten tot) terroriseren van zijn gezin in het midden van de jaren tachtig.
Hij zou brandende lappen door de brievenbus en nachtelijke telefonische bedreigingen hebben gekregen.
Als redacteur van Bluf! was Duyvendak in 1985 verantwoordelijk voor de publicatie van de adressen en vakantiedata van zes hoge ambtenaren, waaronder Verberg.
Bluf! riep lezers onder de kop 'Inbreken kan iedereen' op, om deze "onruststokers" op te zoeken.
Na bovengenoemde onthulling in het NRC Handelsblad werd Duyvendaks positie onhoudbaar.
Op 14 augustus besloot hij zijn functie in de Tweede Kamer op te geven.
Hij nam op 2 september afscheid van de Kamer.